“आफ्नै मनलाई नसोधेर कतै टाढा जान मन छ”

गजल

यो हल्ला यो कोलाहल छोडेर कतै टाढा जान मन छ ।।
अब त पहेंलो बस्त्र ओढेर कतै टाढा जान मन छ ।।

यी मान्छेको हर्कत देख्दा उदेक लागेर आउँछ र त,
आफ्नै मनलाई पनि नसोधेर कतै टाढा जान मन छ ।।

दु:खको विहानी लिएर उदाउँछ घाम पनि मेरो बस्तिमा,
कति बस्नु यो सास्ती भोगेर, कतै टाढा जान मन छ ।।

मैले श्रम र सीप दिन तयार हुँदा-मौन बस्यो देश,
मनभरी दु:ख र पींडा बोकेर कतै टाढा जान मन छ ।।

मेरो आस्थाको बाटो साघुरिंदै-साघुरिंदै सकिन थाल्यो,
अब, आस्थाहीन बाटो रोजेर कतै टाढा जान मन छ ।।

कीर्तिपुर, काठमाडौं